«مجیدرضا حریری» رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفت و گو با «تحریریه» در پاسخ به این پرسش که آیا واگذاری سهام دولت به چینی ها به نفع توسعه صنعت خودورسازی کشور است، اظهار داشت: قبل از پاسخ به این سوال باید بدین موضوع بپردازیم که آیا دولت مایل به واگذاری مدیریت خودروسازی است؟ چرا که شواهد عینی و میدانی حاکی از آن است که دولت کمترین علاقه ای برای واگذاری مدیریت و عدم تصدی گری در صنعت خودروسازی ندارد.

وی در ادامه بحث تصریح کرد: دلایل و شواهدی وجود دارند که به صورت مستقیم نشان می دهند دولت مایل به واگذاری واقعی خودروسازی به بخش خصوصی اعم از داخلی یا خارجی نیست، به نظر نمی رسد در کوتاه مدت این اتفاق عملیاتی شود و دولت از این صنعت دل بکند.

این فعال اقتصادی معتقد است: در صورتی که دولت دست از تصدی گری در صنعت خودروسازی بردارد و زمینه های لازم را برای ورود بخش خصوصی به این حوزه در کشور باز کند قطعا اتفاق مبارکی است، ورود سرمایه گذار داخلی یا خارجی می تواند موجب رشد صنعت خودروسازی شود.

حریری در خصوص بحث ها در مورد سرمایه گذاری چینی ها در صنعت خودروسازی کشور نیز گفت: سرمایه گذاری چینی ها در صنعت خودروسازی می تواند برای کشور مفید باشد به ویژه اینکه چینی ها می توانند در ایران خودروهایی بسازند که مطابق سلیقه روز دنیاست، مردم ایران به خرید و استفاده از خودروهای ایمن و استاندارد نیاز دارند.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در خصوص رشد چین در صنعت خودورسازی اظهار داشت: بی شک در دهه آینده شاهد یکه تازی چین در عرصه ساخت خودروهای پیشرفته و مدرن خواهیم بود، از هم اکنون شواهد امر حاکی از آن است که چین نه تنها رقیبی یکه تاز برای بزرگترین خودروسازان جهان شده بلکه پیداست که در دهه میلادی پیش رو قطعا چین در حوزه خودروسازی حرف اول را می زند. بنابراین سرمایه گذاری چینی ها در خودروسازی ایران در صورتی که به تولید و عرضه خودروهای ایمن و استاندارد منتهی شود قطعا خواست مردم ایران است، چرا که خودروسازان ما در طی بیش از چهار دهه گذشته رشدی برابر با رشد و پیشرفت خودروسازان مطرح جهان نداشته اند و تولیدات آنها حتی مورد اقبال مردم در داخل کشور نیز قرار نگرفته است.

مجیدرضا حریری در خصوص نوع مدیریت چینی ها در صنایع و بخش های مختلف اقتصادی که منجر به توسعه و رشد آنها شده است نیز خاطرنشان کرد: مدیریت در بخش های مختلف ایران اعم از صنعت خودروسازی، مدیریتی بدون توجه به بهره وری است. به معنای دیگر در ایران جزیره ای عمل می شود در حالی که رویه های حاکم در چین که موجب توسعه آن ها شده، متفاوت از ماست.

این فعال اقتصادی در پایان گفت و گو اضافه کرد: بهره وری و کار گروهی و تمرکز بر کارها در چین حرف اول و آخر را می زند لذا اگر انتقال تکنولوژی از چین به ایران صورت بگیرد یا رویه های معمول در فعالیت های اقتصادی مثل کار گروهی آنها به ما منتقل شود قطعا به نفع ماست و به رشد صنعت خودروسازی منجر می شود. افزایش مراودات با صنعت کاران چینی یا سایر کشورهای توسعه یافته هم از هر جهت در راستای منافع ما است و می تواند منجر به تغییر عملکردهایی در ما شود که بهره وری و رشد اقتصادی را به همراه ندارد.

پایان/